Prawdziwa przyjaźń nigdy nie zawiedzie i zawsze można na nią liczyć. Przyjaźń jest wzajemnym wsparciem i inspiracją.
Dla przyjaciela, bez żalu poświęcamy część siebie i jeszcze mamy z tego radość. Przyjaźń cementuje ludzkie relacje na dobre i złe.
I właśnie w imię przyjaźni i ogromnej potrzeby pobycia razem, moje przyjaciółki z Koła Gospodyń Wiejskich z Marynina, postanowiły zorganizować uroczyste spotkanie tylko po to, aby zobaczyć się, ucieszyć wzajemną obecnością, zapytać o rodzinę, najbliższych, poradzić w kłopotach dnia codziennego, pożartować, pośmiać się i zwyczajnie tak po „babsku” wyciągnąć z szafy, na okoliczność wyjścia - ładne sukienki.
My nie zamartwiamy się na zapas, po cóż martwić się dwa razy? Cieszymy się z dzisiejszego dnia. Nie ma już wczoraj, nie ma jutro, jest dziś. Cieszymy się każdą chwilą, każdą drobną radością. Jeśli dziś sprawimy, że dzień będzie pomyślny, to i jutro będzie lepsze.
U nas, przysłowiowa szklanka wody jest do połowy pełna, a nie w połowie pusta.
Na spotkanie, dla wspólnej radości, każda z nas, przyniosła „popisowy smakołyk”. Były placki kartoflane z cukrem (wspomnienie dzieciństwa) i sokiem z buraka. Były nóżki i ozorki w galarecie. Pieczone mięsa i domowe wędliny. Pełne tace przepysznych domowych ciast i owoców.
Było tak, jak na tradycyjnym, gościnnym, polskim stole zawsze było.
Te kilka godzin spędzonych wspólnie dało nam siłę na kolejne dni, dało radość życia i optymizm.
Szanowni Państwo, Drodzy Czytelnicy, piszę te słowa po to, aby przekazać chociaż odrobinę radości.
Proponuję, aby nie karmić się tylko strachem i zamartwianiem, co będzie jutro?
Wyłączmy telewizory, komputery i... poszukajmy drugiego człowieka. Porozmawiajmy o tym, co wydarzyło się dobrego w domu, pracy, kraju czy na świecie. Dobre wiadomości budują i poprawiają samopoczucie.
A dobre samopoczucie z kolei - korzystnie wpływa na zdrowie i wzajemne relacje.
Dla podkreślenia moich słów, fragment Pieśni Gruzińskiej, Bułata Okudżawy.J.W.
Spulchnię ziemię na zboczu
I pestkę winogron w niej złożę
A gdy winnym owocem gronowa obrodzi mi wić
Zwołam wiernych przyjaciół
I serce przed nimi otworzę
Bo, doprawdy, czyż warto inaczej na ziemi tej żyć?
Więc - czym chata bogata! Darujcie,
Że progi za niskie
Mówcie wprost, czy się godzi siąść przy nas,
Ucztować i pić
Pan Bóg grzechy wybaczy
I winy odpuści mi wszystkie
Bo, doprawdy, czyż warto inaczej
Na ziemi tej żyć?
