Kończy się remont pojezuickich piwnic

Docelowo zostaną one przeznaczone pod potrzeby Muzeum Regionalnego w Pułtusku jako przestrzeń wystawiennicza. Będzie więc je można wówczas zwiedzać i podziwiać. A rzeczywiście będzie co podziwiać. Obiekt odzyskuje swój dawny blask. Koncepcja zagospodarowania piwnic została wyłoniona w trybie konkursu architektonicznego jeszcze w 2018 roku.
Historyczny wątek budowy piwnic pod Wzgórzem Abrahama był mniej więcej taki, że wszystko zapoczątkował biskup płocki Andrzej Noskowski (1492-1567), jeden z czołowych fundatorów i mecenasów epoki polskiego Renesansu. Sprowadził do Pułtuska jezuitów, którzy utworzyli w naszym mieście przodujące w Rzeczypospolitej kolegium jezuickie. Powstało ono w 1566 roku. Po kasacie zakonu ową jedną z wówczas najnowocześniejszych szkół na Mazowszu przejęła Komisja Edukacji Narodowej. Później od roku 1781 pułtuskim kolegium opiekowali się benedyktyni. Szkoła szczególnie w latach, gdy prowadzili ją jezuici, rozwijała się i zyskiwała coraz większą sławę. Rosła liczba uczniów; bywało ich tutaj jednocześnie nawet 900. Wyzwaniem stało się więc dla zakonników zapewnienie dachu nad głową i wyżywienia swoim wychowankom. Wraz z rozbudową obiektów szkolnych konieczne okazało się m.in. utworzenie odpowiedniej spiżarni – magazynów żywnościowych umożliwiających przechowywanie produktów dla uczniów i nauczycieli, co było w tamtych czasach nie lada wyzwaniem. Jedynym praktykowanym w wiekach średnich sposobem trwałego magazynowania żywności było drążenie głębokich podziemnych korytarzy – zimnych pomieszczeń piwnicznych. W tym celu jezuici zakupili „Wzgórze Abrahama”. Założyli tam folwark zwany Podgórzem. Do roku 1573 zostały w nim wydrążone dwa korytarze: jeden o długości ponad 14 metrów z otworami wejściowymi od wschodu i od północy, a drugi 11-metrowy prowadzący w głąb podziemia. Ściany obmurowano cegłami i zwieńczono sklepieniami kolebkowymi. Po roku 1610 w głębi wzgórza wykonano architektonicznie podobny trzeci korytarz, ponad 20-metrowy, z którego dochodzi się do owalnej sali. To pomieszczenie nie doczekało się jednak ceglanego obmurowania. Od połowy XVII wieku zaniechano dalszej rozbudowy piwnic, jednak aż do XIX wieku użytkowano je zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem. Piwnice magazynowe i korytarze znajdujące się wewnątrz wzgórza są rozmieszczone na bardzo nieregularnym, aczkolwiek ciekawym planie.
Remont piwnic i współczesna adaptacja zostały zaplanowane w ramach realizacji projektu pn.: „Wzrost potencjału turystycznego w Pułtusku poprzez ochronę obiektów zabytkowych” współfinansowanego z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego na lata 2014-2020 w ramach Osi Priorytetowej V „Gospodarka przyjazna środowisku” Działanie 5.3 Dziedzictwo kulturowe, w zakresie przebudowy i zmiany sposobu użytkowania pomieszczeń piwnicznych wraz z budową schodów zewnętrznych.
UM w Pułtusku

Komentarze