Konflikt nad grobem

Po drodze pojawiły się problemy z dotrzymaniem terminu wykonania, który znacznie się przedłużył. W czasie rozmowy na cmentarzu, gdzie spotkałam się z panem Tomaszem i jego żoną oraz właścicielem i pracownikami zakładu kamieniarskiego, kamieniarz tłumaczył że w czasie wykonywania przebudowy nagrobka, zleceniodawca zdecydował się na wymurowanie pieczary, która była w złym stanie, stąd przedłużenie robót. Ważniejszym jednak problemem, który zaostrzył konflikt, jest fakt, że zdaniem pana Tomasza i jego żony, firma nie przeniosła kości ich zmarłego kuzyna Aleksandra, który nie żyje od ponad 30 lat. Pozostawiła szczątki w likwidowanym grobie w innym miejscu, nie zdemontowała go również solidnie. Pan Tomasz, chcąc to udowodnić, jak twierdzi rozkopał grób na własną rękę, znalazł i przeniósł kości kuzyna do nowo wybudowanej pieczary.

Kamieniarz upiera się natomiast, że miał jedynie uporządkować likwidowany grób, zabrać szczątki, jeżeli na jakieś natrafi po płytkim rozkopaniu grobu “na sztych szpadla”. Nigdy nie przenoszą całych trumien z grobu do grobu, ani też kości, tu już musi być zaangażowany zakład pogrzebowy i służby sanitarne.

Jego klienci byli oburzeni tymi słowami, bo pokazując kwit stanowczo twierdzą, że kości miały być przeniesione po rozkopaniu grobu, a to zostało zrobione niedbale, nie usunięto nawet fundamentu, tak by przygotować miejsce do kolejnego pochówku. Choć życzyli sobie, żeby być przy przenoszeniu kości, nie zostali o tym powiadomieni. Kiedy pan Tomasz wziął szpadel i  rozkopał grób, znalazł tam kości, czego świadkiem był kościelny, który potwierdził to napotkany przypadkowo na cmentarzu, gdy już wracałam od grobu z panem Tomaszem i jego żoną. Widział to też kolega pana Tomasza, odwiedzający akurat grób bliskich. Pan Tomasz sam umieścił szczątki w worku i przeniósł do nowo wykonanego grobowca.

Po wybudowaniu nowego nagrobka, kamieniarz wykonał kolejną usługę, której już nie ma w umowie, mianowicie zakupił i położył wokół grobu kostkę brukową. Koszt tej pracy z materiałem oszacował na 1800 zł. Kilka dni przed tegorocznym  Świętem Zmarłych rozebrał jednak kostkę twierdząc, że nie zostało za nią przez ponad rok zapłacone i wysyłał ostrzegające esemesy, a skoro pan Tomasz nie zareagował, to kostkę zabrał z powrotem. W efekcie, nowy kosztowny nagrobek jest teraz jakby nie skończony, z boku wystają fragmenty powyrywanego betonu.

Dlaczego pan Tomasz za kostkę nie płacił? Uważał, że sprawa jest otwarta, gdyż nikt nie zwrócił mu 500 zł za przeniesienie kości i właściwy demontaż starego pojedynczego nagrobka. Nie pisze i nie odczytuje esemesów, a nie dostał żadnego oficjalnego wezwania do zapłaty na piśmie, choć pisemnej reklamacji też nie złożył myśląc, że jeszcze się jakoś w tej sprawie dogadają.

Spotkaniu, w którym uczestniczyłam, towarzyszyły ogromne emocje obu stron. Padły słowa które paść nie powinny i których zacytować nie mogę, wzajemne oskarżenia. Młody właściciel firmy kamieniarskiej niepotrzebnie użył kilku wulgarnych, obraźliwych słów w stosunku do starszego małżeństwa. Na rozwiązanie konfliktu nie ma szans, bo każda ze stron ściśle trzyma się swoich racji.

Rozmawiałam też z proboszczem parafii w Winnicy i administratorem cmentarza ks. Zbigniewem  Maciejewskim, który twierdzi, że rozmawiał ze stronami sporu i próbował jakoś go zażegnać, ale niestety się nie udało. Problem jest w nieprecyzyjnym określeniu zapisów umowy i teraz pozostaje tylko droga sądowa. W cmentarnej praktyce jest tak, że jeśli grób jest starszy niż 20 lat, a rodzina życzy sobie żeby go rozkopać i przenieść szczątki, to zakład kamieniarski powinien to wykonać. Nie angażuje się tedy służb sanitarnych, bo w takim grobie są już same kości lub ich fragmenty. Czasem, też zgodnie z życzeniem rodziny, symbolicznie przenosi się garść ziemi z likwidowanego grobu.